Lévi Weemoedt
(1948)Zijn weltschmerz, drankzucht, liefdesmislukkingen: Lévi Weemoedt (ps. van Ies van Wijk) schreef er met genoegen over. Zijn tragische verhalen en gedichten zijn verpakt in eigenzinnige humor, gelardeerd met een flinke dosis zelfspot. Weemoedt is net als Hans Dorrestijn een meester in zelfbeklag.
Lévi Weemoedt - Soavends
door Trudy Kramer (1959)Lévi Weemoedt verwierf in de jaren zeventig en tachtig bekendheid met zijn tragikomische verhalen en gedichten waarin hij zijn inktzwarte wereldbeeld combineerde met galgenhumor. Zijn thema’s zijn drank, depressie, de dood en huwelijksleed. Vanwege de ironische toon en woordspelingen werden zijn versjes wel vergeleken met de negentiende-eeuwse Snikken en grimlachjes van Piet Paaltjens. Met mede-misantroop Hans Dorrestijn toerde hij jarenlang als het Duo Jolijt (later: Duo Blij) langs de theaters.
Het was lange tijd stil rond Weemoedt. Maar in 2018, ruim veertig jaar na het debuut Geduldig lijden, volgde een onverwachte doorbraak. Schrijver en columnist Özcan Akyol maakte ter gelegenheid van Weemoedts zeventigste verjaardag de bloemlezing Pessimisme kun je leren! Akyol is groot liefhebber van Weemoedts rake, kernachtige, zwartgallige gedichten. De tijd was er rijp voor, suggereerde Weemoedt in een interview. ‘Iedereen doet blij en vrolijk, maar het is vals geschetter. Ik merk dat de mensen daarachter een verlangen naar ernst hebben.’ Akyol mocht zijn bewondering toelichten in het tv-programma De Wereld Draait Door en de bundel bestormde vervolgens de bestsellerlijst.
De Groningse schilder en dierenliefhebber Trudy Kramer portretteert Weemoedt hier met zijn hond en op de achtergrond de maartse haas uit Alice in Wonderland. De maan staat voor het vallen van de avond. Met de titel ‘Soavends’ (Gronings voor ’s avonds) verwijst ze naar de beroemde regels uit het gedicht ‘Het huwelijk’ van Willem Elsschot, waarvan de hoofdpersoon, gefrustreerd als hij is over zijn leven, ’s avonds toch steeds overvallen wordt door een onverklaarbare weemoed.